Είσαι νέος και θα κάνεις παρέλαση; Ωραία ε; Πλάκα δεν έχει; Έχασες και κάποιες ώρες στα δοκιμαστικά στο σχολείο, τέλεια! Εντάξει σε βάλανε λίγο πίσω, δεν είσαι και πρώτο μπόι, εντάξει, μετά από όλα αυτά πρέπει πραγματικά να κάνεις και παρέλαση οπότε σήμερα ή αύριο πρέπει να χαιρετήσεις τους επίσημους του δήμου σου, ή του κράτους, αναλόγως που θα κάνεις παρέλαση, και μετά καφέ.... ξέρω!
Έλα να σου πω τώρα εγώ κάποια πράγματα που δεν ξέρεις! Αλήθεια, σε ενδιέφερε ποτέ να μάθεις γιατί χαιρετάς τον δήμαρχο, τον βουλευτή, τον παπά, τον περιφερειάρχη; Αυτοί πολέμησαν νομίζεις;;; Όοοοοχι, δεν σου τα μάθαν καλά. Πάλι δεν πρόσεχες στο μάθημα της ιστορίας ε; Δεν πολέμησε πουλάκι μου, αυτός που χαιρετάς! Όχι επειδή είσαι 15 όλοι οι άλλοι είμαστε τόοοοοοσο γέροι. Απλά εκπροσωπεί ... την Ελλάδα! Δηλαδή τη διοίκηση του κράτους (..και καλά!) και για αυτό εσύ όταν περνάς από μπροστά γυρνάς τη κεφάλα σου στα δεξιά , μη το πάρεις αριστέρα, λάθος, δεξιά είναι (δεν ξέρω αν φέτος αλλάξουν βέβαια τα πράγματα, τον νού σου!). Γυρνώντας δηλαδή το κεφάλι και περπατώντας καμαρωτά (όχι σαν ρομπότ) τιμάς συμβολικά τον αγώνα των Ελλήνων. Δεν το κάνεις επειδή ο δήμαρχος σας έκανε πάρκο. Ωραίααααα, το ξεκαθαρίσαμε και αυτό.
Δεύτερο θεματάκι. Παιδιά.... η παρέλαση δεν είναι νυφοπάζαρο!! Δεν πας εκεί για να ρίξεις το γκομενάκι με το παράστημά σου (κοίτα αν είσαι παραστάτης την έχεις ρίξει χωρίς να κουνήσεις δαχτυλάκι, σου το υπογράφω). Αντιθέτως είναι μία εξαιρετική δύσκολη διαδικασία διότι σηκώνεσαι πρωί, φροντίζεις να μη λερώσεις τα ρούχα της παρέλασης, να μη τσαλακωθείς, ίσως να είσαι και κάτω από ψιλόβροχο, το πιο πιθανό να κρυώνεις, να ακούς τις φωνές του καθηγητή σου, και να μάθεις να ισοροπείς ανάμεσα στα στραγάλια που θα σου ρίχνουν τα φιλαράκια σου, και τελικά από παρέλαση καταντάει όλο αυτό να γίνεται gangnman style, πως αλλιώς να τα αποφύγεις!
Τρίτο θεματάκι. Ξέρεις τι τράβηξε η μάνα σου για να βρει το σωστό παντελόνι και το σωστό πουκάμισο ή τη φούστα, ή ότι άλλο φορέσεις για να ταιριάξεις με τους άλλους, ή ότι τσόνταρε για να τα αγοράσει γιατί όλοι οι γονείς έπρεπε να φροντίσουν να πάρουν τα ίδια για τα παιδιά; Ξέρεις παιδί μου πόσος κόπος είναι να σιδερώνεις σωστά ένα πουκάμισο το οποίο θα δουν όοοοολες οι γειτόνισες και θα κρίνουν τη μαμά σου;; το σκέφτηκες αυτό; Άσε που πολλές από τις μαμάδες θα έχουν και καβάτζα και άλλο ένα πουκάμισο και παντελόνι μαζί τους μπας και ρίξεις φραπέ που έχεις πάρει όσο περιμένεις (και μη πεις ότι δεν έχεις παρει φραπέ όσο είσαι στην αναμονή θα πεις ψέματα- ή τουλάχιστον δεν έχεις πάρει τζούρα από φίλο). Επίσης υπομονή αν η μαμά σου κάνει τη κλασική κίνηση δαχτυλάκι στη γλώσσα και αφαίρεση λεκέ από το πρόσωπό σου..... λόγω της ημέρας! Τι θες και συ, να περπατήσεις με τη στάμπα του φραπέ στο μάγουλο;
Να σου πω όμως το τελευταίο; Και γω για νυφοπάζαρο πήγαινα και για να γλιτώσω μάθημα. Αλλά τώρα που μεγάλωσα, ασχέτως αν συμφωνώ ή όχι με το θεσμό της παρέλασης, από τη στιγμή που γίνεται, το βλέπω ως μία μεγάλη συμβολική τιμή. Σαφώς δεν έχει καμία σχέση με εκείνους που έχουν στηθεί και περνάς από μπροστά τους, και κορδόνονται σαν γύφτικα σκεπάρνια. Έχει όμως μεγάλη σχέση με εκείνους που σκοτώθηκαν από τη πρώτη στιγμή για τη δική σου ελευθερία, με εκείνους τους λίγους που γύρισαν ζωντανοί ταλαιπωρημένοι, πεινασμένοι, πληγωμένοι και έζησαν να εξιστορήσουν το τι πέρασαν.
Σκέψου λοιπόν για 5 λεπτά και μόνο τι εστί πραγματικά παρέλαση, και τότε περπάτα ελεύθερος, καμαρωτός, και γεμάτος περηφάνια... γιατί κάποιοι φρόντισαν για να το κάνεις αυτό.
