" Σίγουρα μετάνιωσα που έγινα πατέρας, το να είσαι πατέρας είναι βαρετό και ανυπόφορο. Μου κόστισε τους φίλους μου και μια λαμπρή καριέρα. Το 2010 όταν ήμουν 21 χρόνων,είχα μόλις τελειώσει το δεύτερο έτος του πανεπιστημίου, χώρισα με την κοπέλα μου για να έρθει μετά από μια εβδομάδα και να μου ανακοινώσει την εγκυμοσύνη. Αποφάσισα να την στηρίξω αν και είχα πάθει σοκ. Για να γίνει αυτό έπρεπε να μείνουμε μαζί ,κάτι που από μόνο του ήταν άσχημο. Πολύ συχνά είχε τα γνωστά προβλήματα μιας εγκυμοσύνης ,γκρίνια και προτιμούσα να μην είμαι ούτε καν στο ίδιο δωμάτιο με αυτήν . Αυτό που κόστισε την φοιτητική μου ζωή και τους φίλους μου ,οι οποίοι ήταν όλοι ελεύθεροι και μπορούσαν να βγαίνουν τα βράδια και να κάνουν ότι θέλουν. Όταν γεννήθηκε ο γιος μας δεν με έκανε καθόλου ευτυχισμένο ,μόνο δυστυχισμένο γιατί δεν ήξερα πως να το αντιμετωπίσω. Και τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν ξυπνούσε την νύχτα για να φάει ή χωρίς λόγο, καθόμουν πολύ συχνά απλά να τον κοιτάζω να γκρινιάζει και το μόνο που ένιωθα είναι θυμός. Τελείωσα το πανεπιστήμιο μου αλλά σύντομα βρέθηκα να κάνω απλά μια δουλειά που δεν μου άρεσε απλά και μόνο για να μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς. Και με την γυναικά μου ζούσαμε συμβατικά αν και όλοι νόμιζαν πως ήμασταν κανονικό ζευγάρι . Σχεδίαζα πως θα φύγω αλλά τελικά μετά από 6 χρόνια τα οικονομικά μου δεν το επιτρέπουν. Το 2014 έμεινε έγκυος ξανά και γεννήθηκε η κόρη μου . Και τώρα ζω τον απόλυτο εφιάλτη...θα προτιμούσαν να είχα κάνει βαζεκτομή στα 16! ''