Για αυτό η ιστορία της Beth O’Rourke’s μας συγκινεί ακόμα περισσότερο. Η Beth μία μητέρα 44 χρονών από τη Μασαχουσέτη, πέθανε την 16η Απριλίου. Έγραψε έναν επικήδειο για τον εαυτό της πριν πεθάνει και καθώς η ιστορία είναι τραγική, τα λόγια είναι πανέμορφα.
Αγάπησα τη ζωή. Ξόδεψα αρκετό χρόνο καθισμένη ήρεμα δίπλα στη λίμνη διαβάζοντας, χορεύοντας και τραγουδώντας και κάνοντας αστεία με τα παιδιά μου. Λατρεύαμε να απολαμβάνουμε τις καλοκαιρινές μπόρες. Μου άρεσε να μιλώ και να γελάω με τις αδερφές μου και τους φίλους μου μέχρι δακρύων. Ο Brendan και γω κάναμε πολλά ταξίδια, το πιο όμορφο ήταν στην Ιρλανδία. Μου άρεσε να δουλεύω για ένα σκοπό και μέσα σε αυτούς για την Pancreatic Cancer Alliance, όπου τα μέλη της με εντυπωσιάσαν με την αφοσίωσή τους.
Από όλα τα πράγματα που έκανα σε αυτή τη ζωή, τίποτα δεν συγκρίνεται με το να είμαι με τον Brendan και τα παιδιά μας. Πολεμούσα κάθε μέρα να μένω ζωντανή και να είμαι μαζί τους. Καμιά γυναίκα δεν θα μπορούσε να έχει έναν τόσο καλό άντρα που την υποστηρίζει. Χάρηκα κάθε στιγή μαζί του. Δεν έχει σημασία που με πάει αυτό το ταξίδι, πάντα θα κουβαλώ την αγάπη τους για μένα, και είμαι σίγουρη πως ένα κομμάτι μου θα είναι πάντα μαζί τους.
Αλλά ο καρκίνος δεν τον ενδιαφέρει ποιον παίρνει, ποιον πληγώνει. Έρχεται μέσα στη ζωή σου και σε κατακλύζει και βλέπεις τον εαυτό σου να γίνεται κομμάτια και τα όνειρα να ξεθωριάζουν. Το μονο που μας κρατούσε ήταν η αγνή αγάπη που είχαμε, και αυτό είναι στο τέλος αυτό που έχει σημασία και έτσι κάνει τον καρκίνο να χάνει το νόημά του και τη δύναμή του. Το δεχτήκαμε και με αυτό προχωρήσαμε. Η αγάπη είναι ο νικητής και όχι ο καρκίνος.
Ελπίζω να με θυμούνται με χαμόγελο και αγάπη. Και για τα παιδιά μου να ξέρουν ότι καμία μαμά δεν θα τους αγαπήσει τόσο.